Açık portföy savaşları

Bizim gayrimenkul sektöründe mülk sahiplerinin pek bilmediği bir durum vardır; ofis içi yaşanan açık portföy savaşları. Arka planda danışmanların birbirlerine girdiği, dostlukların bittiği, kimin ne olduğunu ve nasıl düşündüğünü çok net bir şekilde ortaya konan bu açık portföy savaşları ben sektöre girdiğimden bu yana devam eder. Muhtemel ben sektöre girmeden önce de bu savaşlar devam ediyordu ve bundan sonra da devam edecektir. Nedir bu açık portföy savaşları?

Henüz sektörün dinamiklerini çözememiş gayrimenkul danışmanları tek bir portföyün pazarlamasını yetkili bir şekilde almak yerine yetkisini almadığı 5-6 portföyü pazarlamayı tercih eder. Bundan en önemli etken danışmanın zoru değil kolayı seçmesi yatar ki alt dinamiklerinde danışmanın “bizim buralarda mülk sahipleri çok farklı” düşüncesi vardır. Bu tarz gayrimenkul danışmanları ile yol kat etmek ise biz eğitmenler için cidden zordur zira danışmanın kafasında hayali coğrafik sınırlar ile birlikte öğrenilmiş çaresizlikler yatar. Zaten benim için çok enteresan itirazlar biridir “hocam bizim buralar çok farklı” söylemi. Sanırsınız mülk sahipleri Çanakkale sınırında Balıkesir’e girince değişiyor, oradan Bursa’ya geçince yine değişiyor. Aslında kimsenin değiştiği yoktur da gayrimenkul danışmanı kendi düşünce yapısını değiştirmediğinden bir şeyler değişiyor diye düşünüyordur. Bu sebeple de açık portföy dediğimiz kontrolsüz ve plansız çalışma olanağı sunan ancak orta vadede danışmanın sektörden kopmasına zemin hazırlayan, bununla beraber geçen sürede çalıştığı ofise zarar vermesine sebep olan bu tarz portföyler sektörümüzün kanayan yarasıdır.

Açık portföy dediğimiz yetkisiz portföyler basitçe birden fazla emlakçının müşteri bulmak için uğraşırken aslında kendisine ve farkında olmadan mülk sahibine zarar verdiği portföylerdir. Hiçbir sorumluluk almadığı danışman kendince rahat çalıştığını düşünürken anlamsız bir şekilde mülk sahibinin kendisine zimmetlendiğini düşünür kendi ofisi içerisinde. Hani çocukken mum dikip kuralı belirleme hakkına sahip olurduk ya oyun öncesinde, işte açık portföy de aynı hesaptır. Önce söyleyen kendince portföyü ve mülk sahibini zimmetlemiş olur. Mülk sahibine herkes gidebilir ama kendi ofisinden birinin gitmesi gayrimenkul danışmanının kafasında yasaktır. Sebep? Önce o görmüştür platonik aşkını ve arkadaş dediklerinin yan gözle bakması bile etik değildir. 5 gün önce, 5 hafta önce, 5 yıl önce fark etmez önce gören bundan sonra ömür billah zimmetler mülk sahibini kendisine. Adam sektörden kopar, gider başka işe girer ve günün birinde o mülk sahibinin gayrimenkulünü eski ofisinden birinin sattığını duyar ve hooop savaş başlar; “benim burada hakkım yok mu?” Sektörden kopmadan böyle bir durum olduysa o zaman çok daha hararetli bir savaş çıkar; balta, çekiç, kılıç ne varsa çıkar ortaya ama en güzel söylem benim için bu savaşlarda danışmanın ağzından dökülen “benim parayla ilgili bir problemim yok, para beklentim yok, yapılan etik değil” sözüdür. Külliyen yalandır, olay direk para ile ilgilidir ve gerisi teferruattır, öyle parayla ilgim yok asaletinin temelinde benim bildiğin para ile ilgili sorunum var basitliği yatmaktadır.

Velhasıl benim tüm eğitimlerimde danışman adaylarına ve danışmanlara açık portföyden ziyade yetkili çalışmayı tavsiye etmemin özünde bu anlamsız gayrimenkul danışmanlardan ve onların anlamsız kibirlerinden, kendilerine hak gördükleri basitliklerden uzak durma fikri yatar. Sen mülk sahibi ile iyi bir ilişki kur, sana güvenen ve yetki veren gayrimenkul sahipleri ile çalış, onlara fayda sağla, onlar ve kendin için huzurlu bir çalışma ortamı yarat ki bu kafadaki kısa vadeli danışmanlar ile muhatap olma. Zaten ülkemiz ve hayatımız yeterince stresli, bir de bu anlamsız stres kaynakları ile hayatımızı zehir etmeye, keyfimizi kaçırmaya gerek yok diye düşünüyorum. Ha böyle danışmanlardan da bir zahmet arkadaş edinmeyiverelim, ne gerek var göz göre göre lades demeye. Hele hele “benim için para mühim değil, ben paraya hiç önem vermiyorum” diyen danışmanlardan hepten uzak duralım ki sonradan üzüntümüz daha da artmasın. Çünkü böyle diyenlerin %99’unun önceliği paradır da hadi o gerçekten paraya önem vermeyen %1’e denk geldiyseniz o da işimizin istisnasıdır diyerek bu haftanın yazısını noktalayalım.

Bu Şehri ve Bu İşi Çok Seviyoruz…