Affet

Sevgi gerçekten var mı? Karşılıksız sevgi, var mı gerçekten? Öyle çoluğa çocuğa duyulan karşılıksız sevgi değil, sevgiliye duyulan karşılıksız sevgi gerçekten var mı? Varsa nerede?
Teslimiyet, sonsuz güven, açık yürek suiistimal edilmeli mi? Dürüstlük nerede kaldı? Nerede kaldı gerçek sevgi, nerede kaldı karşılıksız sevgi? Nerede kaldı?
Sorular soruları, sorunlar sorunları kovalarken hayat akıp gidiyor. İnsan insana zulüm ederken zaman acımasızca akmaya devam ediyor. Canının her damlası aşk mı? İçtiğin her yudumda, rüzgarın ılık esintisinde aşkı tattın mı hiç? Tatmadıysan yaşamamışsın. Bütün kırgınlıkları, bütün dargınlıkları yıkmadıysan aşık olmamışsın. Aldığın her nefeste, güneşin ateşinde, gördüğün her güzel düşte, canının her damlasında aşk… Yaşadın mı hiç?
Nerede kaldı onca söz, nerede o yaşanmışlıklar, nerede aşk, nerede sevgi? Uzakta olmak zor, dargınlıklar, kırgınlıklar unutulmadan nerede aşk? Hem, dürüst sözlere ne oldu?
Aşk için mücadele gerekir, sevgi için acı çekmek ama ya küçük şeyler? O küçük şeyler için kalp kırmaya değer mi? Ateşe atılsa insan, bile bile canı yakılsa ya hani; hoşuna gider mi?
Bir kadehte aşk yarışı olur mu? Küçük şeylerle kalp kırmak doğru mu? Sözler kalp kırmaya değer mi?
Anlamak lazım sevdiceği, aşık olmalı, hayatı doya doya tada tada yaşamalı. Yanmalı bazen, çıra gibi yanmalı. Acıyla kavrulmalı ki; sevdiceğin kıymeti bilinmeli. Tadına varmalı sevdanın, aşkın, hayatın… En güzeli O olmalı dünyanın, uğruna can verilmeli, hiç düşünmeden hayatın tamamı onun için silinmeli ama şövalye ruhlu da olunmalı, gösterilmemeli… Unutmamalı ki sevda, gönül yolunu kaybetse de; ararken belli etmemeli, içinde yaşamalı sevda yolunun izini sürmeyi…
Bir tel cigara, ibelo ile tutuşan, bir domuz sıkısı rakı, sevdiceğin resmine bakılarak tükenen zamanlar olmalı aşk. Yanmalı yürekler, karşılıklı yanmalı, yanmalı ki; varsın kendi ateşinde ilacına kavuşsun. Yalan olmamalı, dünyada da olamamalı, mahşerde de… Uğurda vaz geçmeler olmalı, asla aldatma olmamalı, gerekirse bile bile yalnızlık seçilmeli ama… Aldatma olmamalı… Sevdiğine inanmak zor olmamalı, sevdiceği yalancı da yabancı da olmamalı… Burada bitmemeli, bir çırpıda yok olmamalı yaşanmışlıklar, kalbinin oyununa yenilmemeli aşk… Sevda sımsıkı sarmalı, tüm kırgınlıklar yok olmalı, kenara atılmışlıklar yok olmalı…
Zamana kalanlar zamanla yerli yerine oturmalı, kalmamalı arafta. Belki de kırgındır, belki de yanlış anlamıştır, belki de… Sevgi varsa aşk varsa eğer, olmaz sorun çaresiz, bilmeli sevenler bunu, bilmeli sevenler karşılıksız sevgiyi, sevda karşısında boyun eğmeyi.
Bir buse örter bazen tüm kusurları, bazen de kusur görülmez zaten, aşk örtmüştür tüm kusurları ama sevda güçlü değilse ne güç örter kusurları ne de zaman… İşte bu yüzden ki sevgi örtmeli tüm kusurları. Yaşanmalı tüm gerçeğiyle aşk, sevgi olmalı hayatın tamamında, dört duvarla konuşmamalı, sonunda herkes anlamalı ki; keramet sevgidedir.
İnsan eşini boşuna sevmez, kaderin oyunu boşuna sergilenmez. Gün geldiğinde kader, kırgınlıkları da ortadan kaldırır ama ya o gün gelene dek hayat denen tiyatro da hiç beklenmedik sahneler ortaya konursa… Hiç beklenmedik yanılgılarda mı kaderin oyunu? Hep mi geç kalınacak, hep mi kader denecek?
Kolay olmamalı bir çırpıda silmek seveni, aşığı, derbederi… Kolay olmamalı bir çırpıda silmek o güzel günleri… Çaresiz geceler, sevdiğine dönülen geceler, affedilmeyi beklemeler, yalvarmalar, sorulara verilecek cevap bulamamalar, affedilmeyi beklemeler… Sevdiceğin kalbinde bir yabancı gibi kapıyı çalmaya cesaret bulamamak, affedilmeyi dilenmek, yalvarmak… Suçlanmak ama affedilmemek…
Belki de son bir kez görmek istenir, geceler boyu o an beklenir ama önce affedilmek beklenir…
Beklenir mi?