Alper Yancar yazdı... Hayatıma Yön Veren Kitaplar-1

Bugün sizlerle bir yazı dizisi yolculuğuna başlıyoruz. (Nacizane) Felsefe ve psikoloji yolculuğumda önüme ışık tutmuş. Kendi karanlığıma kısa farları tutarak değil, önemli kavşaklarda uzunları da kimsenin gözünü almadan yakabilme cesaretini göstermeme vesile olan 5 kitaptan bahsedeceğim.
İlki geçtiğimiz günlerde kaybettiğimiz ve hep rahmetle anacağım Engin Geçtan ve başımın ucundan asla ayırmadığım “İnsan Olmak” kitabı.
İnsan ruhunun bütün bilinmezlerini adeta bir iğne oyası titizliğiyle ören bu büyük üstad, kendi karanlığım ve kendi gizemimin olabildiğince farkına varmamda büyük rol oynamıştır.
Engin Geçtan “İnsan Olmak” ikilemini şöyle anlatır;
“Çağdaş toplumlar kendine özgü bir olguyu da birlikte getirmiştir. İnsan eskisinden çok daha fazla sayıda insanla, çok daha kısa süreli, çok daha yüzeysel ilişkiler kurma eğilimindedir. Bu soğuk bir günde karşılaşan bir grup kirpinin öyküsüne benzer. Kirpiler ısınabilmek için birbirlerine sokulduklarında dikenleri birbirine batar. Birbirlerinden ayrıldıklarındaysa soğuktan rahatsız olurlar. İleri geri hareket ederek sonunda dikenlerini batırmadan birbirlerini ısıtabilecekleri en uygun uzaklığı bulurlar.”
İnsan hayatının her alanındaki değişim ve dönüşümün birbirlerine olan ihtiyacı da artırdığını, ancak herkesin kendi rutubetli karanlığında ve o derin ve gizli mahzenin de değiştiremediği ya da değiştirmeye cesaret edemediği zaman zaman insan ruhunu kanatan dikenlerle dolu bir “çocukluk mirası” nın birlikte olma ihtiyacının oluşturduğu ikilem karşısında kendi cevabını ve kendi yönünü bulması zarureti “İnsan Olmak” kitabını tüm zamanların başucu kitabı yapıyor.
Ve kitaptan çok önemli ve hayati bir bölümle yazımı noktalamak istiyorum.
“Her bir insan kendi benliğiyle yüzleşmeyi göze alabildiği ve değişmeyi istediği oranda değişebilir. Böyle bir değişim sürecini başlatabilmek için insanın davranış alanını daraltan katı savunma sistemlerini görebilmesi gerekir.