An'ı Yaşamak

Hayat bir gülümsemeden ibaret olsa. Ağlamasa hiç kimse. Çocuklar ağlamasa, kadınlar ağlamasa, tüm dünyada hayat hep bayram olsa. Yüzler her zaman gülse, yüz kasları başka ifade bilmese. Göz pınarları hiç çalışmasa, tembel olsa. Bütün dünya el ele olsa, kalksa sınırlar, askerler olmasa, savaş nedir bilmese çocuklar, öldürme isteği yok olsa dünyadan. Adı konmamış kurallara uysa insanlar zorlamaksızın, herkes hakkına razı olsa, herkes üretebildiğini üretse, para olmasa, mülk olmasa, dünya gerçekten insanların olsa ama sahiplenme olmasa. Dinler olmasa, Yaratan’ın kuralları değişmese farklı dinlerde, Yaratan kabul edilse kuralsız, şartsız, istismarsız.
İmkansız görünüyor değil mi? Oysa ki imkansız değil. İnsanları tüm olumsuzluklara sevk eden iki olgu var, hiç düşündünüz mü bunu? Savaşlar niçin yapılıyor, sınırlar ne için var, kim kimi niye istemiyor? Niçin mülk edinme isteği var insanda, niye sahiplenir insan ve ne ile sahiplenir, güç unsuru nedir dünyada?
Dünyanın dengesini ve tabi ki insanın da dengesini bozan iki unsur var. Biri din diğeri de para. Bu iki unsuru dünyadan yok etseniz bir an, düşünseniz bunu, neler olurdu dersiniz? Güç dengesi bir anda insan olmanın erdemine doğru kayardı. İnsan olmak güçlü olmak anlamını taşırdı.
Savaşlar sona ererdi. Herkes inancını sorgulamaktan vazgeçerdi. Kim inanıyor, kim inanmıyor umursanmadığı bir dünyada istismar da yok demektir. Benden yana olacaksın zorlaması da yok demektir. Bir din sınıfına ait olman gerekmez toplum içinde değerince yer alabilmen için. Ruhban sınıfına gerek olmaz sen insanlığına sahip olabildiğin müddetçe. Din istismarı da böylece ortadan kalkar, yok olur tüm çirkinlikler, insan ile Yaratan arasından kalkınca ruhban sınıfı, rahatlar benlikler, An’ı yaşar gönüller ve güzelleşir tüm dünya, gönüllerde açan çiçeklerin kokusu kaplar bedenleri.
İş öylesine çığırından çıktı ki bir zamanlar, adına Hıristiyanlık dedikleri yeni bir din bile icat ettiler insanı kontrol edebilmek için. Çünkü insanın kontrol altında tutulması için toplumların tek bir inanca sahip olması gerekiyordu ve bu inanç insan tarafından icat edilen bir şekilde olursa daha fazla başarı elde edilebilirdi. İşte Hıristiyanlık böyle doğdu. İsa’nın haberi bile yoktu öldüğünde bir din icat ettiğinden çünkü O’nun ölüm sebebi Yahudiler’in kralı olduğunu iddia etmesiydi. Yani bir Yahudi olarak öldü. Önceleri Roma daha sonra da Vatikan toplumları elde tutmak için din olgusunu geliştirdiler ve din savaşları ile toplumlar sınıflandılar. Çünkü ruhban sınıfının tek geliri her zaman din istismarıydı, hedefte her zaman insan vardı, bu gün de olduğu gibi.
Para ve din; insanlığın iki sorunu. Tüm anlaşmazlıklar bu ikisinin yüzünden olmakta temelde. Başka hiçbir neden yok. Tabi ki bir sürü sebep sıralayabilirsiniz değişik örneklerle ama bu sebeplerin de temeline inecek olursanız para ve din olgularından başka bir şeye erişemezsiniz. Kendinizden pay biçin mesela; birden fazla sorununuz olduğundan eminim. Hepimizin var. Tüm sorunlarınızı irdeleyin bakalım, enine boyuna, hepsinin temelinde para ve din bulacaksınız. Özgür değiliz çünkü. Doğduğumuz anda başlıyor tutsaklığımız. Adımızla beraber dinimiz de kayıtlara geçiyor otomatik olarak. Doğum masrafları ile ekonomiye darbe vuruyoruz bize sorulmadığı halde. Dünyanın kurgusu insanın sömürülmesi üzerine kurgulu. Bunu dinler arası savaşlar ve dünya para piyasaları ile yapmaktalar. İnsan da bu kurulan düzenin bir parçası olarak dişlilerin dönmesini sağlamakta farkında olmadan. Hep aynı dönemin anlatıldığı evrensel olamayan kitaplar ile avunmakta insan ve adeta çağın gerisinde kalmak için çaba sarf etmekte. Oysa ki çağ aldı başını gitti çok önceleri. Dini tabuları hiçe sayanlar ve parayı insanı yönetmek için değil de keşfetmek için kullananlar çoktan evrenin derinliklerinde bulunan gizlerin peşine düştüler bile.
Bir gülümseme yetecek halbuki hayatın güzelleşmesine, bir gülümseme. İçten, karşılıksız ve pazarlıksız bir gülümseme. Unutulmamalıdır ki; An’larda yaşayanlarındır gelecek, geçmişe takılanların değil.