İnsanoğlu Unutur

Unutkan bir toplumuz vesselam…
Duygularımızı çok yoğun yaşıyoruz yaşamasına ama etkisinden çabuk çıkıyoruz.
Geçtiğimiz yaz yaşanan Manavgat yangını,
Daha, henüz şubat ayında yaşadığımız Kahramanmaraş merkezli depremler,
Yaklaşık on beş yıl önce yaşadığımız İntepe, yani Erenköy eteklerini yok eden büyük Çanakkale yangını,
Daha birkaç hafta önce yazımı sonlandırırken ‘’Geçmiş olsun,’’ dediğim yangın,
Ve geçtiğimiz hafta yaşananlar…
Duygularını yoğun yaşayan bir toplumuz,
Üzülürken, sevinirken, sinirlenirken, şefkat gösterirken o kadar yoğun yaşıyoruz ki duygularımızı tarifi imkânsız,
Her olayda akıllarımıza kazıyacak bir manzara buluyoruz,
Her olay da bir kahraman türetiyoruz,
Her olayda bir suçlu ilan ediyoruz…
Ama çabuk unutuyoruz… Unutmak bir nimet belki ama biz de sanki biraz acele ediyoruz. Hep beraber kenetleniyor, o an için ihtiyaçtan fazla destek de bulunuyoruz. Ya sonra? Felaketi yaşayanı kendi felaketi ile baş başa bırakıyoruz. Öyle değil mi?
Belki daha Manavgat’ta o felaketi yaşayanların acıları henüz dinmedi. Peki biz neredeyiz? Geçtiğimiz yazı hatırlıyorum da su siparişini çok uzun süre teslim etmeyen arkadaşa nedenini sorduğum da ‘’Tüm depolardaki sular Antalya’ya gidiyor hocam o nedenle gecikmeli dağıtıma çıkıyoruz,’’ demişti. Ankara’da ikamet ediyorum… Sanırım anlatabildim…
Daha çok yeni, şubat ayının başları, bir pazartesi sabahı eşim telaşlı bir şekilde uyandırdı. Meğer bizden çok önce bazıları uyanmış, bazıları çok daha derin uykulara dalmış. Sonra bizler de uyuyamadık… Stk’lar, dernekler, kurum ve kuruluşlar oradaydı. Gidemeyenler için gittiler, uzanamayanlar için uzandılar… Peki şimdi?
Ya Çanakkale? Unutmayalım inşallah olur mu dostlar?
Canım memleketimde bu durumdan etkilenen herkese geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyor,
Herkese sağlıklı huzurlu, mutlu haftalar diliyorum.
Kalın sağlıcakla…