İzlenim ve upcycling

Sabahın erken saatleri. Saat 7 suları. Sarıçay boyundaki çimlerin üstünde konaklayan gurup gurup insanlar...Hiç kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Suskunluk elle tutulacak kadar somut. Konuşmayla çözülecek bir şey olmadığından mı yoksa mecal kalmadığından mı bilinmez ama kifayetsiz bir şeyler var. Bir kişi bankta önüne kapaklanmış uyukluyor. Bir anne küçük kızının saçlarını tarıyor. Bir diğeri içine bir sürü şey tıkıştırdığı sırt çantasına yaslanmış durgun. Aile reisi olduğu belli olan adam herkesten uzağa bir duvar dibine eğreti bir halde oturmuş. Farklı duruşu ile ailedeki konumunu belli ederken suçluymuş gibi. Sonra hepsiyle göz göze geldik. Sabahın bu saatinde uyumak yerine yürüyüşe çıkmış ‘rahatı yerinde’ki bu adama bakıyorlar. Yaz günleri bir yerlerde sabahlamak görece kolay peki ya sonra... Çimenler üstünde, parktaki ağaç diplerinde, orada burada bırakılmış kıyafetler, battaniyeler veyahut altlık yapılmış bir parça karton var. Öncelikle barınmalı ve beslenmeliler. Tabi sonrasında annesinin saçlarını taradığı kızının hayalleri var. Şu durumda hayal kurmak oldukça lüks.
Her gün sayıları artan, doğunun ortasından gelen bu insanlara ne olacak. Ya ülke vatandaşları? Onlara bile iş yokken bu insanlar nasıl istihdam edilecek? Okullarını bitirip bir sürü hayal kurarken tezgahtar, kurye, kasiyer olan (tabi şansları varsa) bu gençlerin travmatik durumları malum. Dikkatli okur kimi meslekleri küçümsemek gibi bir niyetimin olmadığını anlayacaktır. Lakin gençlere; bir fırsat çıksa ülke dışına gider misin diye sorulduğunda, ütüyü gömleğin üstünde fişten çekmeden bırakırım cevabını alınca kimsenin bir şey demeye hakkı yok. Niyeti de...
Biz yapıcı olacağız. Üretken de olacağız. Elbette kötümserlik ve kurban psikolojisine girmenin kimseye bir faydası yok. Ama hiç bir şey yokmuş gibi yapmanın da anlamı yok. Mahalle yanarken saçımızı taramak da olmaz. Elimizden ne gelir? Her zaman yapacak bir şeyler vardır. Kendimize yetecek kullanım eşyaları yapmak gibi. Hatta bunlardan gelir sağlanabilir. Geri dönüştürülen çöplere ileri dönüşüm (upcycling) malzemesi olarak bakmak son zamanlarda oldukça revaçta. Ben kendi kağıdımı yapmaya, bulduğum atık kağıtlardan dükkanımda değerlendirmek için çantalar yapmaya koyuldum. Fırsat buldukça kar gözetmeksizin çocuklara da öğretmeye çalışıyorum. Yaşam becerisi ve tecrübesine yeni kuşağın daha çok ihtiyacı olacak. Yeni çıkış yolları için akıl yürütmeye çalışıyorum. Bir şeyler üretmek, yeni şeyler keşfetmek ya da en azından keşfetmeye çalışmak çok eğlenceli. Bir yerde okumuştum. ‘Keşfetmek yeni yerler gezip görmek değil, aynı yerlere ve şeylere farklı gözlerle bakmaktır’ diyordu. Herkesin yapabileceği bir şeyler mutlaka vardır. Yeter ki potansiyelimize güvenip inanalım. Hoşça kalın.