KAYBOLAN EŞYA?

KAYBOLAN EŞYA?

Merhaba Sevgili Okur;

Çamaşırlarımızı yıkadığımız her hafta kaybolan çorap eşleri, etrafı topladığımızda yazı yazmaya fırsat vermeden kaybolan kalemler, dışarı çıkacağımızda arayıp bulamadığımız montlar ve en önemlisi tam bir yere yetişmeye çıkarken kaybolan arabanın anahtarı… gibi kaybolan eşyalar listesi ve devamında yaşanan anılar çoktur herhalde hepimizde.

“Nereden geldik bu kaybolan eşyalar konusuna” derseniz? Gözlem yaptığımda çoğu evde kaybolan bir şey olduğunda, o nesne ne ise genelde bu eşyaları annelerin ya da bazen babaların bulduğunu ama asıl eşyayı kullanmak isteyen çocukların bu konuda bir şey yapmayıp olduğu yerde “ anneee şuyum nerde? buyum nerde?” diye sorduklarını görüyorum. Bunun gibi yaşanan örneklerde bu hafta beni doğal olarak “ebeveynlerin her şeyi çocukların önüne hazır olarak sunması” konusunda yazmaya yönlendirdi.

Yıllar önce Antalya’da bir çocuk parkında kızımı oynamaya götürdüğümde aynı parka çocuklarını getirmiş 3-4 kişilik Rus anne ekibi ile karşılaştım. Parkta bulunan çocukların yaşları hemen hemen aynı civardaydı. Anneler bir kenarda bankta oturmuş sohbet ederken çocuklar oynuyor bizim Türk annelerinden bazıları dakikada bir çocukların sırtını kontrol ediyor, bazısı “susamışsındır sen şimdi” deyip çocuğun ağzına suluğunu dayıyor, bazısı “aman kuzum dur sen düşersin ben sana yardım edeyim” deyip merdivenleri onunla beraber çıkıyordu. O gün, o parkta ilginç olan bir şeyler vardı. Rus çocuklar kendi kendilerine düştü, kalktı, oynadı ,terledi ,susadı ,suyunu annesinin çantasından aldı içti, acıkan gitti çantada duran simitten bir parça kopardı, yedi ve gününü doya doya korkmadan bölünmeden geçirdi. Bizde kızımla birlikte kum havuzu kısmında oynadık beraber kumdan kale yaptık.O an durdum ve kendime “hangisi doğru?” Sorusunu sordum. Hepsi aynı yaşlarda çocuklar ,kimisi kendi ihtiyaçlarını kendisi görmüş anneleri de aynı zamanda kendine zaman ayırmış ve arkadaşları ile sosyalleşip farklı enerji almışlardı. Diğer tarafta çocukla beraber parkta oynamak kısmından hiçbir zevk almayıp çocuğun peşinden koşturarak “aman sen yapma ben hallederim “ yaklaşımıyla helak olan anne profili vardı karşımda.

Sonrasında bu gözlem bir ışık oldu ve birçok konuda çocuğuma bir şeyleri yapması için fırsat verdim. Zaman tanıdım. Sabır gösterdim. Akranlarına göre çok daha önce kendi banyosunu kendi yapmaya başladı, çok daha önce kendi kendine isteklerini net bir şekilde ifade etti, çok daha önce üşüdüğünde kendi hırkasını kendi almayı akıl etti.

Çünkü o bir bireydi ve kendi kendine yetebilmeliydi. Bunu ne kadar erken öğrenir ne kadar erken uygulamaya geçirirse hayatın tüm aşamalarında daha mücadeleci daha çabalayıcı olabilirdi.

Ez cümle ile sevgili okurlar, evde bir şey kaybolduğunda lütfen o eşyayı bulup çocuklarımızın önüne hazır koymayalım. Bırakalım biraz arasınlar, uğraşsınlar. Baktınız hiçbir şekilde bulamıyor o noktada minik desteklerde bulunalım ama her şeyi altın tepsiyle önlerine sunmayalım.

Bu hafta evde kaybolan çorapları arama ekibi iş başında olsun sevgili ebeveynler. Çocuklarımız hem sorumluluk alsınlar hem kendi başlarına çözüm yolları üretsinler.

Sevgiyle kalın.

Çocuk Kitapları Yazarı Işık SARAÇ