Puslu hava

Dışarda puslu bir hava var. Kaç gündür sözü edilen yağmur sonunda gelecek gibi. Cumhuriyet kutlamalarından dönerken bana uğrayan arkadaşlarımın küçük oğullarının hediyesi bayrak, masamın başında asılı duruyor. O da benim küçük masama marjinal bir ‘devlet kapısı' resmi çizdi.
Çok sıkılırım devlet dairelerinde beklemekten. Bana hep Kafka'nın kapı önünde bekletilen, en sonunda bu kapı senin içindi denilen kahramanı hatırlatır.
Saat ilerlediği halde hava hala puslu ise yağmur kesin gelecek.
_ Neden tahmin etmeye çalışıyorsun? Hava durumuna baksana.
_Yok ben eski usul sürprizli hava değişimlerinin tahmin deneyimini yaşamayı seviyorum.
***
Hem çizim yapabileceğim hem de yazı yazabileceğim dokulu defterime, kesik uçlu dolma kalemle yazmayı seviyorum. Bu yüzden de arada kalemimim ucu tıkanıp yazı akışımı sekteye uğratsa da aldırmayıp, çayımı, defterimi, kalemi mi alıp, her günki ritüelimi sürdürmeye kararlıyım.
***
Büyüsek de, zaman da geçse, bazı şeyler çok değişmiyor. Çocukluğumuzdaki gerçek kırılganlıklarımızı saklayıp yüzeysel bahanelerle derinlerdeki sebepleri gizliyoruz halen. Derindekileri halletmeye ömür vefa eder mi bilinmez.
Dışarda epey karardı hava. Yağmur döküldü dökülecek. Kurt severmiş ya böyle havayı. Ben de severim. Hayır kurtluk yapacağımdan değil. Yalnız kalmaya, üretmeyealternatif kalmıyor diye... Tam bir masal havası. Biri havaya uygun bir masal anlatsa... Aslına bakarsanız her gün aynı masalı anlatmıyorlar mı? Sivil olmayan medyada...
Gene elektrikler gitti.
Biraz duralım gelir belki. Gelmezse de zaten insanın gözü alışıyor durdukça. Aslında durunca her şeye alışıyorsun. Normlarını unutuyorsun da her şey normalmiş gibi geliyor sonunda. Zayıf insan hafızası. Hemencecik unutuveriyor geçirdiği badireleri. Uğruna harcanan bedeller unutulup, belli günlerde elimize alıp sallanan bir şey oluyor bayrak. Koskoca zafer, karşı kıyının alnına kazınmış bir yazı olup kalıyor o kadar. 97. sini kutladığımız Cumhuriyet ışığınız daim olsun.