Senaryo

Geçtiğimiz hafta azıcık güneş görünce, bir hışımda soluğu köyümde aldım. Bu yıl çağla ve eriklerde pek yok. Olsun... seneye çok yeriz. Ağaçlar dinlensin biraz.
Bir zamanlar, sıradan bir şeymiş gibi yaptıklarımı gün gelip de böylesine özleyeceğim hiç aklıma gelmezdi. Mevsimi geldiğini duyduğum ilk günden beri kuzu göbeği mantarı toplamak en azından bulabilmek istiyordum. Sonunda istediğim oldu, vakti geldi işte buradayım. Her yanı adam boyu otlar bürümüş. Bir zamanlar oraklarla biçtiğimiz, temizlik yapıyoruz diye dümdüz ettiğimiz, basıp geçtiğimiz devasa deve dikenlerini böyle hayran hayran seyredeceğim zerre aklımdan geçmezdi. Aradan epey zaman geçmiş ve ben biraz efordan düşmüşüm anlaşılan. Eskiden sabahtan akşama arşınladığım kilometrelerce araziyi şimdi o kadar kolay gezemiyorum. Kuzu kulakları, acı filizler, mevsimine göre sepet sepet başak zeytinler toplayıp harçlık çıkardığım dağlar, tepeler eskisinden daha büyük, daha uçsuz bucaksızmış gibi geldi. Dere dibine indikçe şırıl şırıl akan su bizi yanına çağırdı. Şahane bir piknik ve mola yaptık.
“Bunun için bile kalkıp buralara gelinir” deyip mantar bulamadığımız için züğürt tesellisi ile gönlümüzü teskin ekmekten de geri durmadık. Önceden sıradan bir şey gibi yaptığım şeyleri böylesine özlediğimizi düşününce şimdi yaşananlarında geleceğe nostalji mektubu olduğu aşikar. Dün evlilik yıl dönümümüz vesilesiyle eşimle bunu paylaştım. Bu yüzden “her şeyin hakkını vererek, gün gelip de ne güzel günlerdi diyeceğimizi bilerek yaşamalı dedik. Doğan Cüceloğlu nun da dediği gibi: Hayatla ya güreşirsin ya da dans edersin hayatın anlamı şu an akıp geçen andır. Bunun farkında olarak yaşamalı.
Birileri yaşar. Birileri onu anlatır. Kimileri de o yaşananların naçizane uyarlamasının senaryosuna dahil olur. Bence senaryoyu bizzat yazmalı. İyi oyunculuk çıkaramadığımızda da tecrübelenmeli. Ne diyordu bir bilgin. “Ben her zaman kazanırım. Kazanamadığımda da öğrenirim” Hoşçakalın...