Ulusal bayramları sevemiyorum

Artık sevemiyorum oysa eskiden çok severdim; ortaokulda lisede iple çekerdik çünkü bu ülkenin ortak paydalarından biriydi ulusal bayramlarımız. 19 Mayıs’a aylar öncesinden, 23 Nisan’a, 29 Ekim’e, 30 Ağustos’a bir hafta önceden başlardık hazırlanmaya. O gün geldiğinde tören yürüyüşümüzü kusursuz bir şekilde yapmak için uğraşırdık. Belki biraz tatil olacağı için, biraz da o ruhu hissetmek heyecanlanırdı bizi. Sonra mezun olduk okullarımızdan ve işin tatil boyutunu bir kenara bıraktık, bununla beraber ulusal bayramların önemini daha da kavramaya başladık. Varlığımızın, özgürlüğümüzün, birey olarak yaşamanın önemini daha da hisseder olduk. Mustafa Kemal Atatürk’ün önemini anlar olduk, onun sayesinde bulunduğumuz yerin değerini fark eder olduk.

Sonra güncel gidişattan palazlanan şaklabanlar çıkmaya başladı birer birer ortaya. Ulusal bayramlara küfrettiler, İsmet İnönü’ye küfrettiler, milli değerlerimize küfrettiler ve en sonunda açık açık Atatürk’e küfretmeye başladılar. Alkış aldılar, sırtları sıvazlanır oldular, onların dediğini diyemeyen makam sahiplerinin dili oldular, maşası oldular, ne demek istiyorlarsa onlar adına der oldular. Mustafa Kemal’e ve milli bayramlarımıza, milli değerlerimize, bu ülkenin temelinde ne varsa hepsine küfrettikleri için ihale aldılar, açıktan para aldılar, televizyonda konuk oldular, gazetelerde köşe sahibi oldular ve her ulusal bayramda ağızlarını açıp daha da fazla kustular. Kustukça değer gördüler, küfrettikçe saygı gördüler, ödüller aldılar, övgüler aldılar kendilerini bir halt sandılar daha da azıttılar.

Bu ülkenin yöneticileri buna dur diyeceğine daha da yüreklendirdi bu cahil cühela takımını. Düğünü olduğunda gidip şahit oldular, cenazesi olduğunda ön sırada saf tuttular, en çok küfür edenin en çok yanında oldular. Göstere göstere destek oldular ama sorulduğunda tasvip etmiyor gibi yaptılar. Bu ülkeyi bu hale bu azgın karaktersizler eliyle getirdiler. Her ulusal bayramda Mustafa Kemal Atatürk yokmuş gibi davranmaya niyetlendiler, bazısında ismini bile zikretmeden kutlar gibi yaptılar, bazısında kutlar gibi yaparken eleştirmeye çalıştılar. Nereden baksan ikiyüzlülük, nereden baksan hainlik içinde sözüm ona ulusal bayramları kutladılar.

O yüzden ben artık ulusal bayramları sevemiyorum, her ulusal bayramda bunlar geliyor aklıma, üzülüyorum ve kızıyorum. Bir ülkenin temeline dinamit nasıl konuldu onu görüyorum, onu hatırlıyorum. Bununla beraber inanıyorum ki gün gelecek devran dönecek ve eskisinden daha güzel bir şekilde kutlayacağımız günler de gelecek öyle ya da böyle ve o zaman ben eskisinden de çok seviyor olacağım ulusal bayramlarımızı.

Mustafa Kemal Atatürk’e olan sevgimizi ve özlemimizi ortadan kaldıramayacaklarına göre, paraya tuttukları insan vasfındaki satılmışlar yüzünden fikrimiz de değişmeyeceğine göre var olduğumuz sürece bu ülkenin kurucusu olan Mustafa Kemal Atatürk’ü anmaya, onun ismini gururla haykırmaya ve bu ülkenin altını gizliden veya açıktan oymaya çalışanlara karşı durmaya devam edeceğiz.

30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun

Mustafa Kemal Atatürk gönlümüzde, fikrimizde ve zikrimizde daim olsun…