Üniversite olmasa işimiz küf

Gel seni bugün 30 sene geriye götüreyim..
Bak bakalım bu şehirde neyi tartışıyormuşuz.
Her şeyden önce nasıl bir şehir olmamız gerektiği konusunda tartışma yıllarca sürüp gitti.
Tarım mı olsun ?
Turizm mi olsun ?
Üniversite mi olsun ?
Sanayi mi olsun ?
Şehrin aktörleri sanayiye hep karşı çıktı. Şehrin kirlenmeden geleceğe taşınabilmesi için bu yönde görüş bildirildi.
Bir bakıma öyle de oldu..
Sanayileşme şehirde neredeyse yok denecek kadar az. Bir Dardanel vardı, hala onun dışında başka sanayi kuruluşu yok..
Keza 1980’lerde çok önemli fabrikalar vardı.
Şarap ve Kanyak Fabrikası..
Petkim vardı..
Çanka Gazozları..
Trutaş..
Turuva Deri..
Sümerbank..
Bir çırpıda aklıma gelenler bunlar.
Pek çok kuruluş yok olup gitti; hepsinin yerinde başka şeyler var..
Elimizde bir tek kala kala Dardanel kaldı..
Yalnız hayret ettiğim; 30 yıl önce tartıştığımız yönde ilerleyebildik ya vallahi şaşırıyorum..
Tarım ve Turizm’de öyle beklediğimiz ölçüde yol alamadık ama Üniversite şehri olma noktasında ciddi bir mesafe kaydettik..
Şehri ne turizm ne tarım şekillendirdi; Üniversite her zerremize işledi. Kendimizi ve işlerimizi Üniversite öğrencisine, hocasına göre şekillendirdik..
Tarım konusunda ne yazık ki; markamız çok ama hepsini zehirlemek için elimizden geleni yapıyoruz.
Şeftalimizi, kirazımızı, domatesimizi, elmamızı, Bayramiç Beyazımızı ne yazık ki zirai ilaçlarla zehirliyoruz..
Nereye kadar dersen; sanırım gittiği yere kadar.
Bir gün geriye dönüp baktığımızda elimizde ne marka olmuş meyvelerimiz kalacak ne de kendimizi mutlu edecek gelişmeler..
Bu nedenle markalarımızı ve topraklarımızı korumak zorundayız. Onları kullanırken hassasiyetimizi dibine kadar göstermeliyiz..
Neymiş ?
Tarım ve Turizm konusunda biraz daha çalışmalıyız. Kendimize zaman tanırken, değerlerimizin üzerine yan gelip yatmadan geliştirmenin ve buluşturmanın daha hızlı ve verimli yolunu bulmalıyız..
Velhasıl Üniversite olmasa işimiz küf..