Yansımalarımız….

Bugün biraz aynadaki ve hayattaki yansımalarımız üzerine yazmak istiyorum.

Yaşamda karşımıza çıkan kişiler ve olaylar tekamülümüz için karşılaşmamız gerekenlerden dolayıdır. Öğreneceklerimiz, duyacaklarımız ve göreceklerimiz var  çünkü… Bunu da en iyi nasıl yaşayabiliriz? Bunları birilerinin ya koşulların bize sunması, yansıtması gerekiyor. Allah’ın  sistemi öylesine mükemmel ki her kişi kendi tekamülü için aynı mekanda farklı yaratımlar yapıyor ve bu yaratımlar birbiriyle öylesine muhteşem şekilde örtüşüyor ki…

Konuyu örnekleştirelim biraz. Bizim içimizde bir yalan söyleme potansiyeli var ya da kendimize yalan konuşuyoruz diyelim. Bunu bize hayatımıza girenler aynalık yaparak gösteriyor. Ben yalan konuşmayan biriyim ama karşıma yalan konuşanların çıkmasını nasıl açıklarım? Başkalarına yalan konuşmuyor olmak durumu açıklayamıyor aslında. Ben kendime yalan konuşmuyorum ki hayatıma girenler bana böyle şeyleri yansıtıyor. Bu durumda kendime hangi konuda yalan konuştuğumu çözmem gerekiyor. Zor bir konu aslında…  İnsanın kendine dışarıdan bakması ve anlaması zor bir şey çünkü. Hayat bize yaşattıklarıyla eksiklerimizi de gösteriyor tekamül yolumuz. Ancak biz neyi ne kadar anlayıp çözebiliyoruz? Elimizdeki tek veri yaşamlarımız… Aynadan yansıttıklarımıza odaklanıp yolumuzu bulmak zorundayız. Bizden hayata yansıyanlar neler onlara bakalım…

İnsanın hayatı anlaması kendini anlamasından geçiyor… Kendimizi anlayabildiğimizde, içimizdeki düğümleri çözebildiğimizde hayatı da yavaş yavaş anlıyor oluyoruz. Bu senelerimizi alıyor elbette ama başka ne amacımız var ki bu hayatta kendimizi anlayabilmekten başka değil mi? İnsan öylesine karmaşık bir varlık ki çözmek asırlar da sürebiliyor… Bu yolu kısaltmanın bir yolu var mı dersiniz? Belki sadeleşmek olabilir… Ne kadar sadeleşirsek o kadar da netleşebiliriz. Netleştikçe hem kendimizi hem de hayatı anlamak kolaylaşıyor.

Böylesine belirsizlikler içinde bir zamanda sade yaşayabilmek mümkün mü? Mümkün ki yaşayabiliyoruz bir şekilde… Kafamızda bir dünya soruyla ve anlayamadığımız şeylerle birlikte nefes almaya devam ediyoruz. İnsan olarak her zaman bir çıkış buluyoruz kendimizce. Bazen “kurban” bilinciyle hareket ediyoruz bazen bir şeylerin sorumluluğunu alarak devam ediyoruz yaşamımıza.  Gerçek gücümüzü alana gerçek potansiyelimizi fark edene kadar debelenip duruyoruz dünya mekanında ve yaşadığımız bu ahir zamanlarda. Gerçek bilgiye susamışız aslında hepimiz! Bilinmezliklerin dumanında yol almak için adım atmak için uğraşıyoruz. Yolumuzu aydınlatacak tek şey ise “imanımız, inancımız”.

Bugün biraz karamsar gibi yazmış olsam da yaşama, yaradana inancım her daim sonsuz! Vardır elbet bir bildiği bizim şu an şu kısıtlı aklımızla çözemediğimiz. Yaza doğru ilerlerken daha pozitif ve neşeli günler yaşamak dileğiyle diyorum…

Sevgiyle…

 

Emel Uğur Kırıcı