Belki de hiçbir şey gerçek değildir!...

Ben yokum, sen yoksun, o yok, biz, siz, onlar yok. Aslında hiçbir şey yok benden başka. Sadece ben var olduğum için sizin ve her şeyin var olduğunu algılıyorum ama bu da gerçek değil. Hiçliğin ortasında hiç kimse ve hiçbir şey her şey gibi… Hatta dokunduklarım, hissettiklerim, sevdiklerim, aşkım, dostlarım, arkadaşlarım, aile ve akrabalarım, yasalar, kurallar, kanunlar, ahlak ve bütün duygu ve düşünceler sadece 'ben' var olduğum için var. Hiç kimsede hiç kimse yok. Belki de bütün her şey sadece algılarımızdan ibaret... Gökyüzü, yeryüzü yok, masmavi deniz, içindeki balıklar, yemyeşil ormanlar, çöller, bozkurtlar, ovalar, insanlar, toplumlar, ülkeler yok... Bütün bunlar ışığın yansıması ile kafamın içinde oluşan görüntülerden ibaret. Aslında hiçbiri gerçek değil. Bütün her şey kafamın içinde oluşuyor ve benden başka bütün var olduğu düşünülenleri görmüyor. Her şey benim algılamam için var... Bu satırları okuyanlar bile gerçek değil aslında. Herkes ve her şey bir 'hiçlik' ten ibaret…
Ara sıra bazı kişilerin bu tür düşünceler aklının bir köşesinden geçer. Kendimizi bazen kocaman bir boşluğun içinde bulduğumuz anlar olmuştur. Bu bir beyin travması gibi bir şeydir. Olağanüstü durumlarda vücudumuz aşırı derecede adrenalin salgılar. Adrenalin vücutta korku ve heyecan durumunda salgılanması artan hormondur. Ayrıca çok sinirlendiğimiz zamanlarda, sinirden elimizin ayağımızın boşaldığı durumlarda da salınımı artar. Adrenalinin bağımlılık yapıcı bir özelliği vardır. Bu durumlarda kendimizi bambaşka bir düşünce dünyasının içinde buluruz. Bir bakıma nihilizme doğru yolculuğumuzda başlamış olur.
Nihilizm her türlü bilgi imkânını reddeder ve hiçbir doğru, genel-geçer bilginin olamayacağını savunur. Varlığı her şekliyle şüphe ile karşılar ve hatta yok sayar. Yalın olgucu ve maddeci bir tutumla yerleşik toplumsal düzene baş kaldırmayı temsil eder, devlet, din ya da aile otoritesine karşı çıkar. Nihilizm hem bilgi felsefesi hem değerler felsefesi hem de varlık felsefesi ile ilgili bir öğretidir. Nihilizm öğretisi, bilgi felsefesinde her tür bilginin bir aldanma olduğunu, bilginin olmadığını, değerler felsefesinde insan eylemlerini belirleyen değerlerin olmadığını, varlık felsefesinde ise hiçbir şeyin var olmadığını savunur. Nihilizm her türlü bilgi imkânını reddeder ve hiçbir doğru, genel geçer bilginin olamayacağını savunur. Varlığı her şekliyle şüphe ile karşılar ve hatta yok sayar. Yalnızca bilimsel doğruları temel aldığı düşünülse de nihilizm, bilimin toplumsal sorunlarının üstesinden gelemeyeceğini de kabul etmektedir.
NİETZSCHE ve NİHİLİZM
Nihilizmin en büyük temsilcisi olarak kabul edilen Friedrich Nietzsche, Schopenhauer’ın nihilist felsefesi ile yola çıkmıştır. Ancak ona göre, nihilizm yanlış ve eksik anlaşılmaktaydı. Nietzsche zamanla nihilizmi yeniden temellendirdi. Ona göre nihilizmin en eksik yanı, yaşamı olumsuzlamasıydı. Nietzsche, “yanlış nihilizm”i yaşayanları kitaplarında sıklıkla ‘pesimistler’ (karamsarlık) olarak tanımladı. Ona göre bu pesimizmin aşılması gerekmektedir. Nietzsche, modern insanın benimsediği değerlerin geleneksel dayanaklarının çöktüğünü söyler. Bu nedenle eski değerler bırakılıp bütün değerler yeniden kurulmalıdır. Bunu yapacak olan da güç istenci ile üstün insandır. İnsan değer yaratabildiği ölçüde üstün insan olarak özgürdür. Ona göre insanlar güçlüler ve zayıflar diye ikiye ayrılırlar. Egemen ahlakı belirleyen şey, bireyin güçlü veya zayıf olması durumudur. Mevcut ahlak sistemini zayıf insanlar oluşturmuştur ve bu ahlak sistemi, köle ahlakıdır. Köle ahlakı insanların zayıflıklarını ön plana çıkaran, yaşam gücünün eksilmesine sebep olan ahlaktır. Köleler, gerçek yaşamdaki güçsüzlüklerini unutmak için, bir ideale veya bir kurmaca Tanrı’ya gerek duyarlar. Bu ahlakın karşısında güçlü insanların oluşturduğu efendi ahlakı vardır. Efendi ahlakı güç istenciyle oluşan üstün insan ahlakıdır.
Üstün insan çağının her türlü kokuşmuş değerlerini reddeden, kendisini aşmış ve yeni değerler oluşturabilme gücüne sahip insandır. Kendi değerini kendisi oluşturabilen insan kendi ahlakını kendi oluşturur. Bu nedenle evrensel ahlak anlayışı olamaz. Güç İstenci adlı kitabında belirttiği üzere Nietzsche, nihilizmi sonuna kadar yaşamış ve onu aşmıştır. Ona göre nihilizm, aşılması gereken bir şeydir. Peki, Nihilizm nasıl aşılır? Bu soruya Nietzsche tarafından verilen cevap şöyledir; “Bizler doğadaki tüm ahlakı reddetmiyoruz, ahlakın evrensel olduğunu iddiasını reddediyoruz ve bir ahlak kuralını reddederken veya kabul ederken onun hayatı geliştirici mi yoksa engelleyici mi olduğuna bakıyoruz.”