O'nun merhametinden…

Hiç düşünmez miyiz? Başımıza ne geldiyse Allah'ın merhametinden geldi.
Hiç düşünmez miyiz?
İmtihanlarımıza ahlanıp vahlandık. Hepsini bir bela saydık. Halbuki hepsi birer öğreti. Halbuki Allah bizlere Kuran’da bildirdi: “Kullarım ben sizlericanlarınızla, mallarınızla ve evlatlarınızla imtihan edeceğim.” diye. Bunu bildiren Allah, hiç bir zaman vaadinden dönmedi. İmtihan verdi bizlere ders olsun diye, imtihan verdi bizlere öğrenelim diye. Bizler ise her sorunumuzda hep işin karasına baktık. Neden bu benim başıma geldi dedik. Ben bunu hak edecek ne yaptım diye üzülüp ağladık. Aslında“öğrenmeyi hak ettiğimiz” için Allah bizlere merhametiyle muamele eyliyordu. Biz ise hep negatif kısmına takılı kaldık. İmtihanı verenin Allah olduğunu ve yine bu imtihandan bizi kurtaranın da Allah olacağını hemen unuttuk. Unuttuk ve gittik başka kapılar aradık. Amca-dayı, eş, akrabaya sarıldık.
Bilemedik yine Rabbimizinkıymetini. Anlamak için gayret etmek yerine, hep ah-vah ettik. Dizimizi dövdük, aklı selimdüşünmedik. Kuran’da:“Kullarım neden az düşünüyorsunuz?” diyen Rabbimizin bizlere ipucu olarak hatta tüm açıklığıyla bildirdiklerini çözümlemek, özümsemek için gayret etmedik.
Bilmiyorduk, nefs nedir, kimdir. Allah bilinmek ve sevilmek için var. Hiç bilmedik, bilemedik Allah'ın kullarını ne kadar sevdiğini. Bizim Rabbimize bir adım atmamıza karşılık,en az 10 adım bizlere geleceğini. Denemedik bile. Çözüm mercii, her hale cevap, her derde deva olan Rabbimizi unuttuk. İmtihanın içinde boğulduk da boğulduk. Deli gibi çırpındık, hatta hırçınlaştık!Hiç dışarıdan bakmadık halimize. Bakanlara da kulak asmadık. Her şeyin en iyisini bilen nefse kandık. Ne zaman ki nefsimizi öğrendik, bakış açımız değişti. İdrakarttı. Perdenin önündeki gölgeleri görmek yerine, perdenin arkasında neler var onlara odaklanmaya başladık. Olay anında görünenin dışından bakmaya başladık. Zahiri görüntü değil, işin batınında neler oluyor düşünmek için gayret etmenin önemini anlar olduk. Tefekküre daldıkça, düşüncenin sınırsızlığını fark ettik.
İşte düşünmeye başlamışsanız, ben kimim, ne için bu dünyaya geldim diye. Şeytanın bacağını kırma yolunda ilk adım atılmıştır demektir. Sorgulayın kendinizi, halinizi. Allah bizleri bu dünyaya neden getirdi? Sorun Rabbimize. O size mutlaka bir cevap verecek. Arayan bulur, soran öğrenir. Nefsini de, Rabbini de… Sormakta geç kalmayın, vakit azalmadan, ömür tükenmeden.
Sorularınıza birçok cevap olan sitemizi incelemeyi unutmayın lütfen: www.veyselkarane.com