Plan

Bu gün hiçbir plan yapmamayı planladım. Plan pusulaları yapıp kolay yapabileceklerimi o listeye dahil ederim bazen. Sonra yaptıklarımın üstünü çizer, birçok iş becermiş olmanın keyfiyle hafiflerim. Bile bile kendime oynadığım bir kandırmaca oyunu. Oysa evrene kaos hakim. Hiç bir şeyin bizim kontrolümüzde gitmeyeceği aşikar. Bir yanlışlıkla mücadele etmek bu yüzden çok anlam ifade etmeyebilir. Hepimiz her gün büyük bir kayayı tepeye taşıyıp sonra aşağı yuvarlanan ama bıkıp usanmadan aynı şeyleri tekrar ve tekrar yapmaya mecbur Kral Sisifos gibiyiz. Kimilerine göre bu bir acizlik. Bazılarına göre de hayat manası olabilir. Veya anlamsız yaşamlarımıza anlam icat etme çabası. Lakin her şey iç içe girmiş, hatta bilimsel araştırmalara göre dolanık. Birçok büyük sonucun o kadar küçük sebepleri var ki anlasak her hareketimizi sorgular, anksiyeteye girerdik. Her şey öz güven ve inançla alakalı. Bu yüzden enerjime hep güvenirim ve her daim önüme çıkan çatlak sesleri duymam. Ya da duyarım da doğru yolda olduğumu anlarım. Belki de tüm bunlardan kurtulmak için şifa bulmak için evrenin genel müdürlüğünden istifa etmek gerekli. Ne dersiniz? Aslında hiç bir zaman ulaşamayacağımız bir kariyer. İşte sorun tam da burada. Yönetmenin imkansızlığında. Biz rol karakterleriyiz. Bir şeyi iyi yapmak istiyorsak işe rolümüzü iyi oynayarak başlayabiliriz. Riyakarlığa, birilerine yaranma derdine düşmeden. Çıkarlar için kendimizi küçük düşürmeden. Kendimize göre anahtarlar, çözüm yolları keşfederek, bazen umut toplayarak. “Kahramanlıktır yaşamak. Öleceğini bilerek, öleceğini mutlak" dememiş mi Nazım.
Haddimi aşarak karaladığım küçük bir şiiri paylaşmak istiyorum.
“Yüreğimde böğürtlen dikenleri var. Kumrular ‘git buradan’ diye ünlerlerdi çocukluğum tüm orak tarlalarında büyürken.
Şimdilerde şehir evlerinde asılı görüyorum soru işareti gibi dekor olmuş duvar oraklarını. Yüreğimde böğürtlen dikenleri var. Serçe telaşı ellerimde. Asfalt hep böyle mi kokardı, biz yokken de yalnızlık tüter miydi üstünde?
Güneşin her batışında yüreğimde böğürtlen dikenleri var her çırpınışta batan.”