Ufuk Cankaya yazdı... Aşk…

Huzur bulmalı insan sevdiğinde. Yüreğini açabilmeli sonsuz kanatları olan kapıların ardına. Düşünmeli düşündüğünü sevdiğinin. Ruhunda huzur bulmalı. Bir gülüşüne canını vermeli sevdiğinin. Yeter ki gülsün. Hep yanında olmalı, ruhu tenine hapis. Yemek yapmalı O’nun için, gözleri hep sevgiyle bakmalı, küçük hediyelerle, ufacık sürprizlerle yaşamalı günlerini rengarenk. Sahiplenmeli sevdiğini, hem de delicesine ama bunu göstermemeli sadece hissettirmeli sevdiğine, sıkmadan, incitmeden. Korumalı O’nu. O’nun gözünde her zaman sığınabileceği bir liman olmalı, güvenli bir liman. Kimi zaman duygusal, kimi zaman da sevgisini çılgınca gösteren bir vahşi olmalı. Hüzün olmamalı, gözler dolmamalı, ayrılık zamanları hiç gelmemeli. Birbirini sımsıkı kavramış iki vücut olmalı, yan yana değilken bile. Sevgi yetmez, aşk da olmalı ki büyülü olsun. Sevgi biter, sevda yok olur gider zamanla ama ya aşk… Aşık olmalı insan. Aşk her zaman kalır bir kez geldi mi. Öyle sevgi gibi zamanla şekil değiştirmez olaylar karşısında. Çok kızsa da insan artık sevmese de, aşk varsa eğer; ölür O’nun için gerekirse. Manasızca yaşar, karşılık beklemeksizin gölge olur yârinin etrafında, gerekirse görünmeden. Sevgide bir çiçek çok şeyi ifade eder ama ya aşk, hiçbir şeyin önemi yoktur. O olsun yanında, yeter. Aşk varsa eğer yürekte; kuşlar bir ayrı uçar, bulutlar hep şekillidir, en hırçın denizin dalgalarında hep en güzel aşk şarkılarının nağmeleri vardır. Rüzgar buram buram yar kokar. Duvarlarda, gazetelerde, çerçevelerde, kadehlerde hep O’nun resmi vardır aşığın gözlerinde. Görmez başka bir şey gözler, aşk vardır artık. Aşkın karşılıklısı da varsa eğer; dünya dar gelir onlara. Kuşların kanatlarında, bulutların arasında gezerler birlikte… Hayat onları hep gülümsetir, yenmişlerdir dünyayı, en zoru başarmışlardır, tek olmuşlardır artık, tek…
Aşk olmalı hayatınızda. Sevgi hep var zaten. Birilerini, bir şeyleri sevip duruyoruz zaten. Ama ya aşk. Bulmalı insan bu hayatta ki eşini, sevdasını pekiştirmeli aşkı ile. Gözü görmemeli hiçbir şeyi. Kırmamalı, incitmemeli O’nu. Aşkından emin olmalı. Abartarak kıskançlıklar içerisinde boğmamalı. Gerçekten bir olmalı, O’nun gibi düşünebilmeli, O’nunla ağlamalı, O’nunla gülmeli, O’nunla yaşamalı bu kısacık hayatı.
Hayat çok kısa. Geçip gitmekte anbean. Ucundan, kıyısından yakalamak isterken hayatı, birden elimizden kayıp gidiyor ve bir daha yakalanmamak üzere uzaklaşıyor. Bir hamle daha gerekiyor bazen hayatı yakalamak için. Peşinden koşmak, uzanıp tutmak, tekrar dokunmak ve hayatı içinde hissetmek gerekiyor.
Hayat çok kısa. İyi sarılın ona…