Sonbahar, bir hüzün bulutunun gökyüzünü kapladığı, doğanın yavaş yavaş uykusuna daldığı, ruhun derinliklerinde bir hasretin yankılandığı mevsimdir. Yaprakları sararırken, zamanın nasıl geçtiğini anlamadan yüreğimizde bir boşluk hissederiz. Hava serinledikçe, içimizi saran o melankolik his daha derinleşir; üşüdüğümüz anlar olsa da çoğu zaman aldırmayız.
Kışın yaklaşmasıyla birlikte, sonbaharın kollarında kaybolan her gün, hatıraları birer birer su yüzüne çıkarır. Geçmişte yaşadığımız anılar, o sıcak yaz akşamlarında, dostlarla paylaşılan gülüşmeler; belki de ilkbaharın umut dolu günlerinde gizlidir.
Şimdi, sonbaharın gri tonlarında, o güzel anların eksikliğiyle baş başa kalıyoruz.
Yapraklar döküldükçe, kalbimizdeki boşluk da derinleşir. Kimi zaman dalından kopan her yaprağı, bir kaybı ya da geçmişteki bir mutluluğu acımışlık duygusuyla zamansız ayrılığa benzetiriz.
Dökülen yapraklar, bizi geçmişe doğru bir yolculuğa çıkarır; kaybettiğimiz sevgililer, dostlar ve hayaller birer birer gözümüzün önünde belirir. Her sonbahar, bir başka hasret hikayesini doğurur; kışın soğuk rüzgarları, bu hikayeleri daha da derinleştirir.
Sonbahar, bir yanıyla da özlem doludur. Havanın serinlemesi, içimizi ısıtan anılara bir çağrıdır sanki. Kışın karanlık günlerinde bile, o sıcak yaz gecelerindeki yıldızlı gökyüzü, ruhumuzda bir umut ışığı bırakır. Belki de hasret, sadece kaybettiklerimizi değil, aynı zamanda gelecekte beklediğimiz güzellikleri de hatırlatır. Yeni yapraklar, yeni umutlar için tekrar filizlenecek; her sonbahar, bir gün bahar getirecektir.
Kışın gelmesiyle birlikte doğa uykuya dalarken, biz de içsel bir yolculuğa çıkarız. Duygularımızla yüzleşir, kaybettiğimiz her şeyin peşinde bir iz bırakırız. Sonbahar, sadece bir mevsim değil; aynı zamanda bir ruh halidir. Hasretle, umutla, özlemle harmanlanmış duyguların valsidir.
Sonbahar, hayatın geçiciliğini hatırlatırken, aynı zamanda yeniden doğuşun da habercisidir. Her dökülen yaprak, bir hatıra, bir duygudur; ama her yeni filiz, yeniden yaşama dair bir umuttur. Belki de bu yüzden sonbahar, duygularımızın en derin noktalarına dokunan, hasretin en güzel melodilerini fısıldayan mevsimdir.
/şimdi sen sonbaharsın güzelim
/ben senden koparılan bir yaprak
/şimdi sen en sevgilisin güzelim
/ben çoktan kara toprak..
